Het is een verhaal van bewuste stadsplanning, culturele verschuivingen en een toewijding aan duurzaam leven . De transformatie begon in de jaren 70, een periode die gekenmerkt werd door toenemend autoverkeer en een stijgend aantal verkeersdoden. Dit leidde tot grassroots-bewegingen, met name de campagne "Stop de Kindermoord", die de gevaren van auto's voor kinderen benadrukte en pleitte voor veiligere straten. De Nederlandse overheid reageerde met beleid dat fietsinfrastructuur bevoordeelde, door uitgebreide netwerken van fietspaden, verkeersluwe straten en fietsvriendelijke stedelijke ontwerpen te creëren.

Tegelijkertijd was Amsterdams vlakke terrein en compacte stadsindeling van nature gunstig voor fietsen. De stad investeerde veel in fietsinfrastructuur, waaronder speciale fietspaden, verkeerslichten voor fietsen en voldoende fietsparkeervoorzieningen. In de loop der jaren raakte fietsen diepgeworteld in de lokale cultuur en werd het omarmd door mensen van alle leeftijden en sociale klassen. Tegenwoordig heeft Amsterdam meer fietsen dan inwoners, met meer dan 60% van alle verplaatsingen binnen de stad per fiets. Deze culturele verschuiving naar het prioriteren van fietsen boven auto's heeft niet alleen de verkeersopstoppingen en vervuiling verminderd, maar heeft ook een gemeenschapsgevoel bevorderd en bijgedragen aan de leefbaarheid van de stad. Het succes van Amsterdam dient als model voor steden wereldwijd die streven naar het bevorderen van duurzame stedelijke mobiliteit.