Stemmen: een verhelderend gesprek met Anna Lange over fietsen, inclusiviteit en gemeenschapsopbouw
Dus wie is Anna Lange? Vertel ons iets over jezelf.
Ik heet Anna, hoewel mijn volledige naam Anna-Maria is, maar ik heb altijd de voorkeur gegeven aan gewoon Anna. Ik ben geboren en getogen in Berlijn en heb een deel van mijn leven doorgebracht in Potsdam op een sportinternaat waar ik competitief voetbal speelde. Dat was een zeer vormende, zware maar ook geweldige tijd. Als jong meisje begon ik met voetballen in een jongensteam en ontdekte daar mijn liefde voor teamsporten. Ik voelde me altijd veilig in grote groepen, omdat ik het fijn vind als de focus niet alleen op mij ligt.:) Bij teamsporten functioneer je als één geheel en het maakt niet uit wie je bent, waar je vandaan komt, hoe je eruitziet of wat je doet - uiteindelijk draait het allemaal om het "wij".
Helaas heb ik in mijn tienerjaren meerdere ernstige blessures opgelopen en ben ik nooit meer echt gaan sporten. Ik heb veel verschillende activiteiten geprobeerd, maar pas onlangs heb ik een echte passie en verrijking voor mezelf herontdekt in het fietsen. Deze herontdekking van sport heeft me een nieuw perspectief en vreugde in het leven gegeven. Fietsen biedt me de vrijheid om mezelf uit te drukken terwijl ik deel uitmaak van een gemeenschap. Het is verbazingwekkend hoe de juiste sport niet alleen het lichaam, maar ook de geest kan versterken.
Je hebt onlangs je eerste fixed gear-race gedaan. Hoe was dat?
Oef, mijn eerste fixed gear race. Het was spannend, vol adrenaline, spanning, vreugde, emoties, maar ook angst. Ik had bijna de hele dag kippenvel omdat het gevoel om erbij te zijn gewoonweg geweldig was. De vele toeschouwers zorgden voor een fantastische sfeer. Ik begon met fixed gear rijden om te beginnen met fietsen. Ik was gefascineerd door de eenvoud van hoe deze fietsen zijn gebouwd. De eerste keer dat ik erop reed, was het een ongelooflijk gevoel om de directe krachtoverdracht van mijn benen naar de crank en pedalen te ervaren. Het is niet zonder risico's en ik heb altijd veel respect als ik op de fiets stap. Ik wilde al vroeg weten hoe het zou zijn om aan zo'n race mee te doen, maar ik durfde het nooit. Ik was bang om te falen, om mezelf voor gek te zetten. Maar ik heb geleerd dat daar geen reden voor is. Iedereen is op zichzelf gericht en niemand verwacht dat je wint. We creëren zelf de druk.
Op de dag van de race liet ik al mijn twijfels thuis en ging ik verder dan mijn grenzen. Ik ontmoette mensen die ik alleen kende via sociale media, kreeg waardevolle tips en verdiepte vriendschappen. Ik eindigde als 6e van de 9 en zei tegen mezelf: ik wil dit nog een keer doen. Voor iedereen die aan zichzelf twijfelt: wees niet bang om het te proberen. Niemand beoordeelt je en de ervaring zelf is onbetaalbaar. Je kunt alleen maar winnen: ervaring, zelfvertrouwen en nieuwe vriendschappen. Neem de sprong, want je kunt meer bereiken dan je denkt.
Laten we het over de olifant in de kamer hebben: hoe voel jij je als FLINTA (LGBTQ) persoon in de wielerwereld?
FLINTA (Vrouwelijk, Lesbisch, Intersekse, Non-binair, Transgender en Agender) individuen in de wielersport worden geconfronteerd met zowel uitdagingen als vooruitgang. Historisch gezien wordt de sport gedomineerd door mannen, en is er vaak een gebrek aan inclusiviteit, wat leidt tot discriminatie en beperkte vertegenwoordiging. Desondanks verbeteren initiatieven zoals inclusieve clubs, genderneutrale racecategorieën en pleitbezorgingsinspanningen de omgeving en creëren ze veiligere, gastvrijere ruimtes voor alle genderidentiteiten en seksuele geaardheden.
Persoonlijk heb ik het geluk gehad dat ik in dit opzicht geen negatieve incidenten heb meegemaakt. Hierdoor voel ik me erg op mijn gemak in mijn omgeving en heb ik positieve interacties gehad met mensen die ik tot nu toe heb ontmoet. Maar we hebben nog een lange weg te gaan en moeten blijven vechten voor inclusiviteit en gelijkheid.
Hoe denk je dat we gelijkheid in het wielrennen kunnen bereiken? Wat kunnen we allemaal doen om dingen vooruit te helpen?
Wat we allemaal kunnen doen, is altijd blijven luisteren en onszelf blijven informeren, ook al denken we dat deze problemen ons niet raken.
Bewustwording en educatie
Workshops en trainingen over diversiteit en inclusie voor wielerclubs en evenementenorganisatoren zijn essentieel. Het benadrukken van de verhalen en prestaties van FLINTA-fietsers en andere ondervertegenwoordigde groepen kan bewustzijn creëren en anderen inspireren.
Beleids- en structurele veranderingen
Inclusief beleid, zoals genderneutrale rascategorieën en niet-discriminerende praktijken, zijn cruciaal. Meer financiering en ondersteuning voor initiatieven die diversiteit en inclusie bevorderen, zijn noodzakelijk.
Veilige ruimtes creëren
Het opzetten en ondersteunen van inclusieve fietsclubs is essentieel. Fietsvoorzieningen moeten veilig en toegankelijk zijn voor alle genderidentiteiten.
Representatie en rolmodellen
Diversiteit in leiderschap en rolmodellen uit ondervertegenwoordigde groepen bevordert inspiratie en zichtbaarheid.
Gemeenschapsopbouw en ondersteuningsnetwerken
Mentorschapsprogramma's en ondersteuningsgroepen brengen fietsers met uiteenlopende achtergronden met elkaar in contact en ondersteunen hen.
Evenementen en wedstrijden
Het organiseren en deelnemen aan inclusieve fietsevenementen is cruciaal. Eerlijke competitie met gelijke kansen voor alle deelnemers is belangrijk.
Door deze collectieve acties te ondernemen, kunnen we een inclusievere en eerlijkere fietsgemeenschap creëren. Het vereist inspanningen van individuen, clubs, organisaties en bestuursorganen om blijvende verandering teweeg te brengen. Laten we samenwerken voor een eerlijkere toekomst in de wielersport.
We hebben gehoord dat u plannen heeft om een community voor de mensen uit FLINTA op te zetten. Kunt u ons daar wat meer over vertellen?
Absoluut, dat klopt. Ik ben al een tijdje van plan om een of twee keer per maand een FLINTA Ride in Berlijn te organiseren. Het primaire doel is om korte ritten aan te bieden in een heel rustig, langzaam tempo, zonder te focussen op training of het bijhouden van cijfers op Strava. In plaats daarvan is het doel om een gastvrije ruimte te creëren voor mensen die misschien niet de perfecte fiets hebben voor elk type rit. Of ze nu een stadsfiets, gravelbike, fixie, singlespeed of zelfs een huurfiets gebruiken, iedereen moet zich op zijn gemak voelen om mee te doen.
Deze rit is bedoeld om de angsten weg te nemen die velen, waaronder ikzelf, hebben ervaren toen ze nieuw waren in de wielerwereld: zich afvragen of ze het bij kunnen houden, of het tempo te hoog zal zijn, of zich schamen om toe te geven dat het te uitdagend is. Toen ik net begon, twijfelde ik vaak aan mijn vermogen om het bij te houden en aarzelde ik om mee te doen. De FLINTA is ontworpen als een niet-competitieve, ontspannende ervaring, die een kans biedt om gewoon te genieten, te ontspannen en misschien nieuwe mensen te ontmoeten. In de snelle wereld van vandaag kan het moeilijk zijn om uit onze dagelijkse routines te stappen en nieuwe connecties te maken. Deze rit is bedoeld als een vriendelijke en inclusieve ruimte waar mensen samen kunnen komen en zich op hun gemak kunnen voelen.
Laatste vraag: wat is jouw advies voor iemand die net begint met sporten en zich zorgen maakt over de angst om in groepsverband te fietsen en het gevoel heeft dat hij of zij er niet bij hoort?
Ik geloof dat dit iets is dat iedereen individueel moet beslissen, en niet iedereen zal dit advies kunnen of willen opvolgen. Wat mij echter hielp, was het zoeken naar kleine collectieven of groepen en het overwegen van wat ik realistisch voor mezelf kon zien. In eerste instantie concentreerde ik me op alleen of met vrienden rijden, waarbij ik geleidelijk mijn comfortzone ontdekte en hoe ver ik kon gaan. Toen overwoog ik om mee te doen aan ritten in kleine groepen.
Het probleem is dat je in Berlijn zelden zulke mogelijkheden vindt. Het zou geweldig zijn als meer mensen hun plannen zouden delen. Gewoon zeggen: "Hé, ik ben van plan om vandaag te rijden. Dit is de bestemming, wie wil er meedoen?" zou een verschil maken. We zouden meer met elkaar in gesprek moeten gaan en anderen toestaan om mee te doen met onze plannen. Ik probeer dit idee bijvoorbeeld vaak te promoten op mijn sociale media. Maar wat mij uiteindelijk echt hielp, was gewoon de sprong te wagen, eropuit te gaan en het te proberen. In plaats van mezelf vanaf het begin te beperken, gaf ik het een kans. Het is helemaal oké als je tijdens de rit beseft dat het niet voor je werkt; het is oké om dat te zeggen en niemand zal je veroordelen of uitlachen. Integendeel, je zult vrijwel zeker een groep mensen vinden die je steunen. Dit bevordert een gevoel van gemeenschap en maakt persoonlijke groei mogelijk.
