Bestemmingen: Limburg
Ontdekking van de bergen van Limburg
In het zuiden van Nederland ligt een klein maar prachtig gebied genaamd Limburg, met zijn glooiende heuvels, schilderachtige routes en fietsvriendelijke cultuur, en is het ook een wereldleider als het gaat om fietsen. In 2018 was de provincie gastheer van de UCI Cyclo-cross World Championships, en de stad Valkenburg - in het hart van de regio - is de thuisbasis van de Amstel Gold Race en Amstel Gold Race Ladies. Er vinden elk jaar meer dan 50 wielerwedstrijden plaats in de provincie en er worden 100 cyclo-sportieven georganiseerd met 75.000 deelnemers van alle leeftijden die deelnemen aan parcoursen die door Limburg lopen. Het zou dus onbeleefd zijn geweest om niet hierheen te reizen in onze Label Collective camper om de bergen en koffiehuizen te testen.
Dag 1: Aankomst
De weersvoorspelling voor het weekend in onze thuisbasis Amsterdam was regen, dus we waren opgelucht dat we in Limburg slechts 19% kans op regen zagen. We pakten onze spullen en reden 235 km naar het zuidoosten en kwamen aan op onze camping genaamd Camping De Bosrand, die we ten zeerste aanbevelen als je op bezoek bent, omdat het alles heeft wat fietsers nodig hebben, inclusief een fietswasplaats en douches.
We waren vroeg vertrokken omdat we minstens 50 km wilden fietsen, en dat viel niet tegen. We vertrokken met een klein beetje motregen, maar dat klaarde al snel op, en we werden begroet door onze eerste echte klim van de dag tot aan het Vijlenerbos. De klim was 4,18 km met 162 m hoogteverschil en een gemiddelde helling van 3,9%. Dat lijkt niet veel, maar voor Nederland is dit een zeldzaamheid.
Het landschap in Limburg is glooiend; je krijgt geen enorme beklimmingen, maar ze zijn pittig en vaak gaan de "Bergs", zoals ze ze noemen, soms tot een maximum van 24%. Als je ook nog kasseien krijgt, is het dubbel zo moeilijk. Naarmate we verder reden, werden we langzaam steeds meer verliefd op het gebied. Het is een ander landschap. Tien maanden per jaar zijn we in Spanje, dus het is een schril contrast met de ruigheid en het ruige dat we gewend zijn. De velden van boeren strekken zich kilometers uit en er zijn meer koeien dan je ooit hebt gezien, terwijl je door de aangewezen fietspaden raast en je je meer beschermd voelt dan ooit.
We werden op een gegeven moment in onze rit begroet door een echte kicker van een kleine, pittige klim. We kunnen ons voor geen goud herinneren hoe het heette of waar het was. Maar denk je eens in: een klein ringetje en klikken op je versnelling om erachter te komen dat er geen meer zijn...
Glooiende heuvels en panoramische vergezichten
Om nog even terug te duiken in het landschap, is het ook belangrijk om te genieten van wat je ziet tijdens het rijden. In tegenstelling tot het vlakke terrein dat typisch is voor Nederland, wordt Limburg gekenmerkt door zijn zacht glooiende heuvels. Deze golvende landschappen vormen een dynamische achtergrond voor je ritten en bieden panoramische vergezichten die zich tot ver in de verte uitstrekken. De beklimmingen en afdalingen vormen zowel een fysieke uitdaging als een lust voor het oog, waarbij elke top je beloont met een weids uitzicht over het weelderige landschap. Zoals gezegd doorkruis je uitgestrekte landbouwgronden en boomgaarden. Velden met felgroene gewassen strekken zich uit in nette rijen, onderbroken door af en toe een tractor of boerderijgebouw. In de lente en zomer, hoewel het nu juni is, was het weer voor ons absoluut geen lentezomer, de boomgaarden stonden nog steeds in bloei met delicate bloesems, en na een gesprek met een aantal van degenen die we tijdens onze reis ontmoetten, brengt de herfst een oogst van appels, peren en kersen, die het landschap met rijke, warme kleuren schilderen, dus we zouden dit zeker graag weer op de kaart zetten om later in het jaar terug te keren.
Dag 2: Beroemde beklimmingen en koffiestops
Eerlijk gezegd hadden we geen idee dat we vandaag de Cauberg zouden beklimmen, een beroemde klim in de omgeving, maar daar komen we later op terug. Ons plan was om richting Valkenburg te gaan voor een kopje koffie bij Fixed Gear. Nu is Valkenburg, een pittoresk stadje genesteld in de glooiende heuvels van Zuid-Limburg, al lang een hoeksteen van de Nederlandse wielercultuur. De geschiedenis is doordrenkt van wielertraditie, waardoor het een geliefde bestemming is voor wielrenners van over de hele wereld. Waarom? Vooral vanwege het professionele wielrennen.
De Amstel Gold Race
Een van de meest iconische evenementen die met Valkenburg te maken hebben, is de Amstel Gold Race. Deze prestigieuze eendaagse klassieker werd voor het eerst gehouden in 1966 en maakt deel uit van de UCI World Tour. Het is de enige Nederlandse race in zijn soort. De race heeft doorgaans een uitdagend parcours dat door het heuvelachtige terrein van Limburg slingert, waarbij Valkenburg vaak een centrale rol speelt in de route.
De Cauberg
De Cauberg, de klim waar we het over hadden, of zoals Google je zou vertellen, "een steile heuvel in Valkenburg", is misschien wel de beroemdste klim in het Nederlandse wielrennen. Het is een beslissend element geweest in de Amstel Gold Race, met zijn zware helling en strategische ligging bij de finishlijn die vaak de uitslag van de race bepalen. Wielrenners van over de hele wereld komen hun moed testen op deze legendarische klim. Het is op de een of andere manier een overgangsrite, maar niet echt, afhankelijk van hoe je je wielerdoelen definieert.
Tot slot is het uitdagende terrein van Valkenburg ook in grote rondes te zien geweest. De Tour de France is meerdere malen door Valkenburg gekomen, met name door de Cauberg te beklimmen om een extra laag moeilijkheidsgraad aan de etappes toe te voegen. De Vuelta a España, een andere grote ronde, heeft ook etappes in deze fietsvriendelijke regio opgenomen, dus je ziet dat het wel wat wortels heeft.
Maar goed, dat terzijde, toen we in Valkenburg aankwamen en de Cauberg afdaalden naar Fixed Gear Coffee, viel het ons niet tegen. Het decor is prachtig gedaan met houten, oude klassieke fietsen in hun puurste vorm die aan de muren hangen. Elke taart is zelfgemaakt en de koffie is sensationeel. Het is meer dan genoeg reden om hierheen te fietsen, en we zouden tevreden zijn geweest als de dag voorbij was. We moesten echter nog 70 km afleggen op onze 90-iets-kilometer dag.
Klaprozen stonden langs de kant van de weg toen we door de regio klommen richting de Duitse en Belgische grens. We duwden door, met het gevoel dat er geen vlakke stukken op onze route waren - omhoog en omlaag, omhoog en omlaag - totdat we de uitkijktoren van de Drie Landen naderden, een plek waar Nederland, Duitsland en België elkaar kruisen en je alles vanaf de top van de toren kunt zien.
Of dit waar is, weten we niet, maar we hebben gehoord dat de Vaalserberg de langste klim van Nederland is. Maar toen we op Google zochten, zagen we de Tafelberg. Misschien waren het gewoon onze benen die het avontuur van die dag aangaven, want de klim was maar 3,6 km lang.
Zoals we al zeiden, bevonden we ons op het kruispunt van Nederland, Duitsland en België, in Vaalserberg, het hoogste punt op het vasteland van Nederland, met 322,7 meter (1.059 voet) boven zeeniveau. Dit drielandenpunt, plaatselijk bekend als het "Drielandenpunt" of "Dreiländereck" (Drielandenpunt), is een fascinerende bestemming voor fietsers van alle soorten - Nederlandse fietsen, e-bikes en meer - ongeacht de leeftijd. Het belichaamt waar fietsen over zou moeten gaan.
Wij hadden geen zin om onze fietsen mee te sjouwen naar de top van de toren, maar als je toch gaat, is het hoogtepunt van het Vaalserberggebied de Dreiländereck-toren, ook wel bekend als de "Wilhelmina-toren". Deze uitkijktoren biedt een episch panoramisch uitzicht over de omliggende landschappen van alle drie de landen.
We lieten die kans liggen en daalden af naar België voor een kort gevecht met een aantal beklimmingen die in elkaar overliepen. Daarna reden we terug naar Nederland voor een rit van 30 km terug naar onze bus. Maar niet voordat we na de rit nog even van een drankje genoten in het café.
Kort daarna werd Julian betrapt op een dutje van het avontuur van die dag, en we noemden het al snel een nacht. Dit zou onze laatste nacht in Limburg zijn, want we moesten de volgende dag 3 uur terugrijden naar Amsterdam. Omdat er twijfelachtig weer voorspeld was voor de rit van de volgende dag, besloten we het af te blazen - gewoon omdat, waarom zou je het pushen als het niet hoeft?
Onze afhaalmaaltijd
Kort en krachtig: als u de kans krijgt om deze prachtige regio op de kaart te zetten, doe dat dan zeker. Er zijn routes voor iedereen, van alle niveaus, voor alle soorten fietsen en er is 2000 km2 aan fietspaden. Het is tenslotte Nederland.
Tot het volgende avontuur en tot ziens op de weg.
